Op 30 juli jongstleden overleed onze beste vriendin na een lange, slopende ziekte. Vijf dagen eerder waren haar kleinkinderen geboren, een tweeling van haar jongste zoon en schoondochter, onze buren. Dat zij die geboorte nog mocht meemaken geeft heel veel troost.
In januari kreeg onze vriendin te horen dat zij terminaal was. Terminaal betekent een levensverwachting van gemiddeld drie maanden. Zij had een hond waarvoor een oplossing gevonden moest worden. Die kon niet naar haar oudste zoon, maar met de tweeling op komst was het ook wat veel gevraagd voor haar jongste.
Mijn vriend zei onmiddellijk: ‘de hond kan ook naar ons’. En zo is het gegaan. Eerst geleidelijk, we lieten hem ’s morgens uit, toen bleef hij bij ons slapen zodat onze vriendin er ’s avonds niet meer uit hoefde en na haar opname in het hospice kwam haar hond definitief bij ons.
Hoe vaak ik gedacht heb: ‘Ze moest ons een zien!’ Vooral als de hond mijn nabijheid zoekt en zich lekker helemaal tegen mij aan nestelt. Maar de afgelopen zomer waren we veel buiten en zaten we weinig binnen op de bank. De hond ging een beetje zijn eigen gang, zocht zijn eigen kussen vaak op terwijl wij buiten waren. Dat vond ik soms een beetje zielig. Voelt ze zich wel fijn bij ons?
Maar als ik haar uitlaat is ze altijd door het dolle heen. Van ons mag ze los, iets wat onze vriendin nooit deed. Ze is zo leuk en speels en zo lief voor werkelijk iedere hond die ze tegenkomt. Als ik met haar loop, denk ik vaak aan onze vriendin . ‘Ze zou ons eens moeten zien’ zeg ik wel eens tegen de hond, als die lekker aan het spelen is met andere honden.
Ik denk vaak aan onze vriendin en wat zij ervan zou vinden als ze mij ziet met haar hond. Dan fantaseer ik even dat zij er is. Of denk ik dat zij van boven toch iets meekrijgt van hoe het nu met haar hond gaat. Ook heb ik het gevoel dat iets van haar nog doorleeft zolang wij haar hond mogen hebben. Ook dat is tijdelijk, de hond heeft nu eenmaal het eeuwige leven niet. Maar het is een vorm van doorgaan, voortleven en onzichtbaar ergens zij betrokken zijn.